1918’de, önce Avrupa, sonra dünyanın bir çok ülkesini saran İspanyol Gribi salgını, iki yıl boyunca üç büyük dalga halinde sürmüş ve 50 milyon insanın yaşamına, peşi sıra da sosyal ve ekonomik yıkıma yol açmıştı.
Aradan geçen 100 yıla rağmen İspanyol Gribi, Dünya’da koronavirüs salgınıyla mücadelede çok değerli dersler barındırdı. Türkiye’de ise yaklaşık 3 aydır devam eden pandemi sürecinde alışık olmadığımız bir dizi kurallarla yaşamayı öğretti.
Geçmişteki hataları tekrar etmemek adına sokağa çıkma yasakları, bu sürecin en ciddi önlemleri arasındaki yerini aldı. Belirli aralıklara devam eden bu yasakların Ramazan Bayramı’nı kapsaması ise dramatik sürecin en hüzünlü yanı olarak kayıtlara geçti.
Coşku, kaynaşma, kucaklaşma, vefa ve birlikteliği sembolize eden bayram, bu yıl ilgili kavramların hiç birini bünyesinde barındıramadı.
İstanbul’un sembolik ve en işlek yerleri ölüm sessizliğine büründü. Alışverişler, ziyaretler, eğlenceler ‘ilk yapılacaklar’ listesinden çıkarıldı. Büyüklerin ellerinden, küçüklerin gözlerinden öpülemedi. Sokaklarda sessizlik, evlerde burukluk hüküm sürdü…
Tüm Türkiye kısıtlama nedeniyle bayramı evde geçirirken çifte sevinç yaşayanlar da vardı. Aylardır sabırla evlerine hapsolmuş 65 yaş üstü vatandaşların izin günün bayramın ilk gününe denk gelmesi, ’bir nefes sıhhat’ tadında geçti.
