Davutoğlu 'iktidar üzerinde vesayet uygulayan MHP, Vatan Partisi ve onların arkasındaki otoriter eğilimli güç odaklarının vesayeti'nden söz ediyor. İma etmeyi bıraksa ve açıklasa ya kimler olduğunu bu güç odaklarının. Yoksa 'otoriter eğilimli' başka bir güç odağı mı engel oluyor konuşmasına?
Biliyorum, güç odakları ifadesi o kadar cazip ki komplo teorisi duygusu uyandırıyor herkeste. Ama hayır, amacım yeni bir komplo teorisi kurmak değil. Ya da siyasi atmosferin gerçeklerle bağını bu denli kopardığı bir dönemde bitmek bilmeyen komplolardan söz etmek.
Bir güç odakları arkeolojisi yapmak istiyorum daha çok. Mümkün olduğu ölçüde…
En son Ahmet Davutoğlu’nun Gazete Duvar’a söylediklerinden başlayayım. Şöyle demiş çünkü eski başbakan: “… iktidar üzerinde vesayet uygulayan MHP, Vatan Partisi’nin ve onların arkasındaki otoriter eğilimli güç odaklarının vesayeti…” MHP ve Vatan Partisi vurgusu yeni değil Davutoğlu’nun. Ancak sanırım ‘onların arkasındaki güç odakları’ndan ilk kez söz ediyor, bu kadar açık ifadelerle.
Üstelik otoriter eğilimli olduklarını da belirtiyor. Artık ne demekse ‘otoriter eğilimli’…
İlginç değil mi? İslamcı siyasetin teorisyeni, ‘hoca’sı, rüyasında Gazali ile tartışmalar yapanı bile -insanın içinden keşke Maverdi ile ya da ne bileyim Habermas ile tartışsaydı demek de geçmiyor değil- ‘güç odakları’ üzerinden izah ediyor güncel politikayı. Çünkü çok iyi biliyor ki bu belirsiz -yoksa belirli mi- ifadeye, kavrama başvurmadan siyaseti açıklamak neredeyse imkânsız Türkiye’de. Dün öyleydi, anlaşılan bugün de öyle.
Ama bir açık var: Kim bu güç odakları? Ya da kimler?
Eskiden, misal 2010 öncesinde olsa, ne anlama geldiği netti. Bir siyasetçi, analist ‘güç odakları’ deyince, öncelikle ‘omuzları kalabalık’ askerden ve büyük oranda onların kontrolünde olan istihbarattan söz ettiği anlaşılırdı. Sistem üzerinden onların vesayeti vardı çünkü. Hatırlayın, merhum eski başbakan Mesut Yılmaz, taa Azerbaycan’da pandomim yapar gibi omuzlarında üç yıldız işareti ile ima edebilmişti, baskı yapanın kim olduğunu. Çevik Bir’di söz ettiği. Öyle yıllardı çünkü.
Ya askeri vesayetin yıkıldığı, sivil otoritenin her şeyi kontrol altına aldığı, halkın seçtiği cumhurbaşkanının tek adam olduğu ülkede kim bu güç odakları? Üç harfliler mi, ecinniler mi? İktidar söyleminde, daha doğusu algı yönetiminde güç odakları, ki onlar üst akıl demeyi tercih ediyor, yerine göre ABD/CIA, yerine göre Soros, ihtiyaca göre -eğer Papa Türkiye’ye gelmeyecekse- Vatikan, Londra bankerleri.
İçerideki odaklar mı? Onlar sadece dışarıdakilerin maşaları, uzantıları olabilir.
Peki, Davutoğlu’nun ima ettiği güç odakları kimler? Ya da Cemil Çiçek’in söz ettiği kayıt dışı siyaset yapanlar? Her şeyi ile siyasetin kontrolünde olduğu iddia edilen asker mi, Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın ‘sır küpü’ Hakan Fidan’ın başkanı olduğu MİT mi, ekonomik kriz kontrol edilemeyecek aşamaya gelince ülkeye davet edilen küresel sermaye mi, TÜSİAD mı? Kim?
Gelecek Partisi Genel Başkanı Ahmet Davutoğlu
Bahçeli ya da Perinçek’e izafe edilen bu gücün kaynağı ne? Nereden alıyorlar bu gücü?
E, hani ümmetin ve mazlumların umudu Erdoğan bütün güç odaklarının belini kırmış ve devleti ele geçirmişti? Hani her türlü vesayet sona ermişti?
Öyleyse neden iktidar cenahında, Cumhur İttifakı seçmeni arasında, Cumhurbaşkanı Erdoğan’dan sonra popülaritesi en yüksek isimler eski Genelkurmay Başkanı Hulusi Akar ve güvenlik bürokrasisinin gözdesi, Mehmet Ağar’ın beslemesi Süleyman Soylu? Mesela neden muhalefet cephesinde olduğu gibi yerel seçim öncesine kadar kimsenin tanımadığı Ekrem İmamoğlu ya da ciddi bir devlet tecrübesi olmadan ciddi bir devlet adamı profili çizebilen Mansur Yavaş benzeri bir isim değil?
(Bu arada yazmasam olmaz: İmamoğlu’nun, her kimlerse, o güç odaklarıyla işbirliği ihtimalinden endişe eden sadece ben miyim?)
Her konuşmasına ‘eğer konuşursam’ diye başlayan Ahmet Davutoğlu, Mesut Yılmaz’ın yaptığı gibi imalar, işaretler yapmayı bıraksa ve açıklasa ya kimler olduğunu bu güç odaklarının. Yoksa ‘otoriter eğilimli’ bir güç odağı mı engel oluyor konuşmasına?
